Tijdens mijn trip naar Parijs ben ik tweemaal op een Christoffel gestuit. De eerste was een commerciële en de tweede een religieuze. Beide Christoffels bevonden zich zeer dicht bij elkaar in de buurt. Toeval?
In de avond per fiets in Parijs aangekomen, ben ik op de bonnefooi een heleboel hotelletjes langs gereden om één nacht in door te brengen. Helaas bleek werkelijk alles “complet” of mijn kop en m’n fiets stonden ze niet aan… Of men rekende minstens €100,- per nacht, wat ik toch echt te gek vond.
Gelukkig zat mijn vriendin thuis op internet met me mee te kijken en ze stuurde me heel toepasselijk naar… de Saint Christopher’s Inn!!
Gelukkig! Er bleek nog plaats in deze herberg! St. Christopher’s Inn is zo’n hip en trendy jongerenhostel met bar, internetcafé en de hele avond live muziek. Het ligt aan de Rue de Crimée in de wijk La Villette, vlak langs het kanaal waar je langs rijdt als je de Benjaminse-route naar Parijs neemt. Een ideale locatie als je Parijs wil bezichtigen, want van daaruit fiets je zo langs het kanaal het centrum in.
Ik sliep er op een twaalfpersoons kamer. Zes stapelbedden met gordijntjes in één kamer en een grote gezamenlijke camping-achtige badkamer op de hal. M’n fiets kon naast mijn bed gestald worden. Kosten: €35,- per nacht, inclusief eenvoudig ontbijt.
Het was op zich leuk om eens meegemaakt te hebben en met zo’n naam kon ik er natuurlijk ook niet omheen. Maar toch… eens, maar nooit weer. De hostel wordt namelijk vooral bevolkt door jongeren die van het Parijse uitgaansleven komen genieten. En die komen diep in de nacht ladderzat en met nogal veel kabaal de slaapzalen binnen gestrompeld. Daar word je niet blij van als je de hele dag gefietst hebt en de volgende ochtend op tijd eruit wil om de stad te gaan bezichtigen.
Waar ik wel blij van werd, was het uitzicht vanuit de slaapzaal. Ik keek namelijk uit over een parkje met daarachter de Saint Jacques et Saint Christophe de la Villette kerk. Deze kerk stamt uit 1844 en ligt precies op een Santiago-route, getuige de gele schelpjes met pijlen op de stoep.
In de voorgevel waren twee beelden verwerkt. De linker was van Sint Jacobus en de rechter stelde Sint Christophorus voor, echter zonder Jezus op zijn schouder.
Sint Jacobus
Sint Christophorus
Helaas was de kerk gesloten, waardoor ik het prachtige interieur niet kon bekijken. Binnen schijnt er nog een gebrandschilderd raam met Christoffel te zien te zijn. Na de Christoffel in de voorgevel even aanschouwd te hebben kon ik weer veilig op reis. Hij heeft me goed beschermd in het drukke Parijse verkeer!
Op de heenweg naar Parijs volgde ik de Sint Jacobs route voor Santiago-gangers en voor de terugweg had ik gekozen voor de (veel mooiere) Benjaminse-route. Onderweg kwam ik nog langs het dorp Saint Christophe a Berry. Op zich niet zo’n bijzonderheid, want de Fransen kennen wel meer dan honderd heiligen waarnaar ze hun dorpen vernoemen, maar het levert natuurlijk wel een leuk plaatje op.
Heb jij ook een Christoffel gespot? Mail dan je foto’s naar info@sintchristophorus.nl en dan verzamel ik ze op de Facebook-pagina!
Leuk verslag Michiel, je treft het maar met zo’n vriendin :).
Ik heb het inderdaad getroffen. Erg handig zo’n online standby reisgids die je per sms naar een overnachtingsplaats loodst! En die bovendien een goede mentale ondersteuning biedt op de momenten dat het nodig is. 🙂