Ook zo’n hekel aan hardrijders die de weg claimen? Die voorrang nemen waar het uitkomt, door rood fietsen om seconden te winnen, afval achteloos in de berm laten vallen en andere weggebruikers met woord en gebaar naar de zijkant van de weg dwingen? Ook zo’n hekel aan het kleine groepje wielrenners dat de goede naam van duizenden fietsliefhebbers te grabbel gooit? Sluit je dan aan bij IkFietsVriendelijk.nl!Jesse Linssen & Michiel Goertzen besloten op een Frans terras dat de fietswereld wel wat meer beleefdheid kon gebruiken. Ik fiets vriendelijk, zo moest hun initiatief gaan heten. Simpel. Het doel? Het imago van de wielertoerist verbeteren door vriendelijker te fietsen en je aan drie stelregels te houden: sociaal fietsen, met respect voor het milieu en de verkeersregels.
Jesse en Michiel zeggen op hun website:
“Wij hebben genoeg van het geruzie tussen wielrenners en automobilisten, tussen bewoners van mooie routes en de gebruikers van de weggetjes. Vanaf nu fietsen wij vriendelijk of fietsen wij niet. En als het aan ons ligt, fietst heel Nederland in de toekomst op een vriendelijke manier. Wie wil er bij een kleine groep asociale wielrenners horen die het verpest voor de grote meute goedwillenden? Niemand!”
Daarom hebben ze een symbool gezocht dat alle vriendelijke fietsers met elkaar verbindt. Een keurmerk voor iedereen die zich wel aan de normale gedragsregels houdt. Ook als hij op zijn of haar fiets stapt. Het resultaat van de zoektocht? Groene ventieldopjes! Een subtiel teken dat vriendelijke fietsers moet verbinden.
Ga naar de website en bestel die groene ventieldopjes!
Veel vakantiefietsers zijn ook wielrenners, dus dit initiatief zal ze zeker aanspreken. Maar andersoortige fietsers die sneller dan gemiddeld over de fietspaden vliegen zijn welkom om aan dit initiatief deel te nemen, want veel sociale gedragsregels kunnen veel breder toegepast worden.
Een vriendelijke fietser kan je gewoon de weg vragen, is niet te beroerd iemand te helpen bij pech onderweg, gunt andere weggebruikers de ruimte en respecteert de nodige rust in dorpjes en de natuur. En… een vriendelijke fietser kijkt eerst over zijn schouder voordat hij/zij zijn/haar neus leegspuit of van zich af tuft.
Welke sociale gedragingen kan jij nog meer bedenken? Plaats ze in de reacties hieronder!
Ha! Dit is leuker dan weer het zoveelste gekleurde gele, roze, rode of blauwe polsbandje!
Ik heb nog een gedragingstip. Ik woon in een gebied met veel paardrijders. Paarden zijn vluchtdieren en kunnen door het kleinste vreemde geluid of beweging schrikken en paniekerig reageren. Dat is hun natuur.
Laat dus bij het passeren van een paard de ruiter duidelijk merken dat je ze gezien hebt. Minder zichtbaar vaart, gedraag je rustig bij het passeren en ga er indien mogelijk met voldoende ruimte omheen. Mountainbikers: denk aan het piepen van je remmen!
Het lijkt een open deur, maar is dat in de praktijk helaas nog veel te weinig. Gebruik een bel! Dat werkt fijner dan een harde “PAAASTURRROPP!
Als je erg hard rijdt, begin dan op ruime afstand te pingelen. Het kan namelijk even duren voordat je voorgangers de bel echt goed horen.
Niet zelden heb ik ervaren dat als ik mijn bel gebruik bij het passeren dat ik nageroepen word met de woorden “rustig maar hoor” of ze kijken achterom waarbij meteen een zwengel aan het stuur gegeven word en desbetrefffende man of vrouw juist midden of op de linker helft van het fietspad belandt.
Als ik er zonder bellen langs fiets hoor ik niet zelden “heb je geen bel op de fiets?”
Dat “PAAASTURRROPP!” roepen heb ik ook een hekel aan, soms ontkom ik daar niet aan als ik zelfs met een koplamp van 80 lux niet opgemerkt word.
Ik heb de indruk/ervaring dat de mensen in onze buurlanden hoffelijker zijn in het verkeer, en niet alleen de fietsers.
Ik ken je frustratie, Henk. Wel netjes bellen kan ook gevaarlijke situaties opleveren. Anderen onderschatten onbewust je snelheid, letten niet op of vinden dat je zowiezo niet hard mag rijden.
Vriendelijk fietsen zou ook moeten gelden voor de langzamere verkeersdeelnemers. Hoffelijkheid van twee kanten. Rijden en laten rijden. Het zou tever gaan als alleen de snelle jongens zich altijd maar aan moeten passen aan de langzame fietsers. Goed rechts houden en er rekening mee houden dat er altijd anderen zijn die sneller rijden dan jij zou fijn zijn.
Ik verwonder me ook altijd om de mensen die bij het horen van een fietsbel plots de trappers stil houden, gaan slingeren als ze over de schouder kijken en in de remmen knijpen om zich achter de fietser die naast ze rijdt af te laten zakken. Na al deze manouevres zit je er als iets snellere fietser al lang en breed bovenop en in veel gevallen was het veiliger geweest om er stilletjes langsheen te zoeven.
Langzamerhand begin ik de moed te verliezen en fiets ik liever in het buitenland dan in Nederland. Het is eigenlijk te gek voor woorden.
Een kleine greep als je in het weekeinde wilt gaan fietsen. Wat vind je zoal op het fietspad ; ruiters met paarden, skaters, skeelers, hardlopers, wandelaars (niet achter elkaar maar naast elkaar), wandelende ouders met kinderwagen, wandelaars met honden terwijl er naast het fietspad een voetpad is (zeg er maar niets van want je krijgt een grote bek), 25 en 40 km karretjes, groepen wielrenners die het hele fietspad voor hun alleen willen hebben, mensen die met drie of vier naast elkaar fietsen, oudere mensen met elektrische fietsen, op zich prima, maar geef deze mensen eerst een fietsinstructie etc.
En dat allemaal op fietspaden die hierop niet berekend zijn.
Kortom een fietspad wordt een echte hindernisbaan.
Ik heb geprobeerd een gesprek aan te gaan, boos geworden, het gedrag van mensen proberen te negeren (wat nauwelijks lukt), vriendelijk gebleven, maar helaas het hielp allemaal niet.
Tenslotte heb ik mij aangeleerd mij er niet meer druk over te maken en zie daar ik kan toch van het fietsen genieten, zij het niet altijd!! en zeker niet in bevolkte gebieden.
Ik denk dan ook niet dat groene ventieldopjes gaan helpen, helaas, maar het is wel een leuk initiatief!
Groet,
Frits
En wat te denken van al die moeders die tegenwoordig hun kindertjes is een soortement van bakfiets naar school brengen, al bellend met hun telefoon aan 1 oor! Hier in Zutphen lijkt het een rage te worden. En hier is het nog relatief rustig in het stadje. Moet dat in Utrecht gebeuren??? Kunnen die kinderen zelf niet meer fietsen of gewoon achterop de bagagedrager?
Ook zie ik er met een I-Pot in hun oren, hun horen en zien vergaat letterlijk.
Het lijkt me een leuk initiatief, maar waar ik bang voor ben dat het asociale gedrag hier mee niet gaat veranderen, we hebben met me elkaar zo een klein lontje gekregen dat het minst of geringste de meest rare en verschrikkelijke ziektes naar je hoofd wordt geslingerd , afgelopen zondag in de bossen van Chaam wilde ik een hardloper inhalen bellen,bellen nog eens bellen. Ben er voorzichtig naast gaan rijden en gevraagd of hij me niet had gehoord. Ik zal de reactie maar niet op het mail zetten. Te triest voor woorden.