Afgelopen zomer fietste ik in m’n uppie van Epe naar Vaals om daar met m’n vader te kamperen en enkele tochtjes door Zuid Limburg te maken. Het was een druk en veelbewogen jaar geweest en ik was echt toe aan vakantie. De hoogste tijd om mijn hoofd goed leeg te fietsen.
Ik propte twee achtertassen en een stuurtas vol met kampeerspul, draaide mijn fiets met z’n voorwiel richting het zuiden om via Apeldoorn, Arnhem en Nijmegen bij Cuijk de LF3 Maasroute op te pikken. De LF3-route wisselde ik noodgedwongen af met stukjes knooppunten-route, omdat diverse LF-bordjes verdwenen leken te zijn.
Het was hoofdzakelijk guur en grauw weer, de hele weg had ik de wind op kop en af en toe belandde ik in een fikse regenbui. Ideaal weer om het mezelf niet onnodig moeilijk te maken. Ik had tenslotte vakantie. Wanneer het uitkwam, nam ik rustig de tijd voor een kop koffie in een lekker warm restaurantje. Laat de hemel maar huilen, ik geniet lekker van de rijstevlaaien en appelgebak.
Tijdens een hele heftige donderbui schuilde ik in een outdoor-winkel. Dat kwam goed uit, want ik had toch nog een korte broek en een pet nodig. Ik heb bijna twee uur met de eigenaresse van de zaak geluncht en gekletst. Het Kjelvik-petje dat ik had uitgezocht kreeg ik van haar kado.
Ik fietste door tot het tijd was om te eten en kneep bij het eerste het beste restaurantje of pannenkoekhuis in de remmen. Na het eten fietste ik nog eventjes door om vlak voor het donker een kampeerplek te vinden. De eerste overnachting was niet zo’n succes. Het bleek een luxe familiecamping te zijn met veel dames in legging, mannen met blote, behaarde buiken en jongeren op scooters. Gelukkig was ik te moe om me aan de overdaad aan geluid te storen.
De tweede overnachting was wel op een erg geslaagde plek. Een vriendelijke Turkse restauranthouder had op een servetje een routebeschrijving naar een boeren camping voor me uitgetekend. De route leidde me naar het plaatsje Boukoul, nabij Roermond. Achter op het erf van de boerderij deelde ik een veldje met drie andere fietsers; twee jongens en een dame. We stookten een kampvuurtje, dronken een borrel en vermaakten ons prima met elkaars verhalen. Eén van de twee jongens herinnerde me aan een opmerking die Eric Schuijt graag gebruikt:
“Fietsen maakt het hoofd leeg en het hart vol.”
Toen ik m’n hoofd op ‘t kussen van een stapeltje kleren legde, was ik was in no time vertrokken.
Normaliter mijd ik grote steden op de route, maar de volgende ochtend trapte ik naar de binnenstad van Roermond. De quote van Eric bleef maar in mijn gedachten hangen en inderdaad… mijn hoofd leek binnen twee dagen al minder vol te zijn… Deze ochtend scheen de zon en ik besloot uitgebreid de tijd te nemen voor een goede lunch op het marktplein en daarna wandelde ik op mijn gemak over een antiekmarkt. Daar word ik altijd blij van!
De toch al fijne sfeer op de markt werd veraangenaamd door hele mooie muziek die uit een zijstraatje galmde. Ik liep naar de hoek van het straatje en zag daar een jonge man van ongeveer mijn leeftijd achter een harp zitten. Hij droeg nogal aparte kleren; een mengelmoes van middeleeuws met modern. Zijn vingers gleden vliegensvlug over de snaren, hij hield zijn ogen gesloten en wiegde als in een trance met zijn lijf met de melodie mee. Het was een bijzonder aangezicht. Ik zette mijn fiets tegen de gevel van een winkel en ging aan de overkant van de straat op de grond zitten luisteren. De man speelde improvisaties op basis van klassieke stukken en gaf daar op een hele mooie manier een eigen gemoderniseerde draai aan.
Daar zat ik dan… Midden in Roermond, in ‘t zonnetje, aandachtig te luisteren en te genieten. En toen kwam het… een warme gloed van binnen, een brok in m’n keel, welke ik steeds weg probeerde te slikken, en niet veel later dan toch… tranen.
Tranen! Eindelijk! Blijkbaar hadden ze zich, in een turbulent jaar met veel ups en downs, opgehoopt met een overvolle kop als gevolg. Gelukkig, ik kon weer huilen. Deze dag regende het niet meer, de druppels waren van mijzelf. Zelfs in een drukke winkelstraat. Het kon me niet schelen.
Ongelooflijk, wat had die Eric gelijk, zeg! Ik had mijn hoofd leeg gefietst en die jongen met de harp kreeg het met zijn wonderschone muziek binnen 20 minuten voor elkaar om mijn hart vol te pompen, waardoor het ter plekke overstroomde. Ik was hem dankbaar.
Geïnspireerd door dit alles heb ik onderstaande harp-gravure in een Brooks Colt gemaakt.
Dit zadel is niet te koop, want het is een geschenk van Eric Schuijt als blijk van enthousiasme voor mijn creatieve uitspanningen met Brooks zadels. Bedankt Eric! En meneer de harpspeler, jij ook bedankt.
Leuk stukje Michiel!
Tja… je hoeft niet ver van huis te gaan om je hoofd leeg te fietsen.
Erg mooi gedaan die harp op de BrookS Colt.
Inderdaad een leuk stuk Michiel 🙂
Heerlijk dat je op erg korte tijd je hoofd helemaal leeg kan maken op de fiets.
In mijn notitieboekje van de afgelopen fietsvakantie staat op de eerste bladzijde:
“Vreemde gewaarwording dat je de echte rust, het echte vakantie gevoel, al tijdens je eerste dag bereikt. Normaal duurt het minstens 4 dagen voor het in mijn hoofd rustig genoeg is zodat ik besef dat ik vakantie heb. Fietsen is fantastisch!”
Leuk om diezelfde ervaring nu ook terug te lezen in jou stuk 🙂
Michiel, heel sfeervol beschreven!
Dank, heren.
Bij deze nodig ik iedereen uit meer van dit soort artikelen in te sturen. Wat doet fietsen met jou? Welke momenten onderweg waren memorabel? Wat waren de mooiste ontmoetingen? Of welke eenzame momenten waren de meest bijzondere? Enz, enz…
Ik ben nu aan het fietsen door Peru, Bolivia en Chili en kreeg deze link door van Karin die nu winkeltje mag spelen.
Erg mooi en erg leuk. En.., het zadel is je van harte gegund.
Als ik nog eens een leren zadel over heb dan gaat die ook jouw kant op.
Eric (en Carla)
Hoi Eric en Carla,
Bedankt! En geniet van jullie vakantie!
Michiel,
Naast de harp heeft ons wonderschoon Roermond je ook geraakt.
Een aanrader voor eenieder die op doorreis is naar het Zuiden.
Maar de echte fietser weet dat schoonheid niet groot hoeft te zijn.
Groet,
Een Roermondenaar in Hart en Nieren.
Ha! Ben jij een trotse Roermondenaar? Of een medewerker van het plaatselijke VVV? 😉
Je mag ook best trots zijn op Roermond hoor, als kind speelde ik in de beek achter het zomerhuisje van mijn Opa te Vlodrop, op steenworp afstand van Roermond. Twee jaar geleden starte ik mijn fietstocht in Roermond en ging oa. langs de Roer naar Wenen. Ik kwam daar weer langs en het huisje staat er nog net zo!
Trouwens Michiel… ik zou eerder Christoffel tegen komen bij de Roer als op de Veluwe? Of zie ik dat verkeerd?
Inderdaad, Henk! Ik heb in het mooie Zuiden nog een aantal leuke Christoffel-items gevonden. Een beeldje, een hangertje, een pillendoos, een fietsbel en een frameplaatje! En op de markt in Roermond vond ik nog een Jacobsschelp-speldje. Kadootje voor m’n Pa die ooit naar Santiago op en neer is gefietst.
Mooi Verslag,
Ik heb vaker een volle hart en leeg bidons:).
Shane
Ik wil zelf de ronder van Nederland nog weleens fietsen via de LF-routes en combineren met een deel van de Ronde van Vlaanderen. I.p.v. door Nederlands Braband van oost naar west, doorfietsen tot in Zuid-Limburg en dan door België via de Belgische LF-6 dwars door Vlaanderen naar de Vlaamse kust en dan via de Noordzeeroute weer omhoog, Nederland weer in.
Zal misschien niet in één keer lukken, maar wellicht wel in deeltrajecten en dan de volgende keer weer de route oppakken waar ik de vorige keer gebleven was.
Zit alleen nog even met de overnachtingen onderweg. Is zoiets ook een beetje “last minute” te bespreken/reserveren? Ik denk dan aan afwisselend trekkershutten of een hotelovernachting.
John,
Wordt lid van vrienden op de fiets! Wissel dit af met je trekkershutten etc.
Gerrit
Als je een rondje maakt via LF routes zijn er natuurlijk legio overnachtings mogelijkheden in welke vorm dan ook. Reserveren is niet nodig als je accepteert dat het ook wel eens tegen kan zitten en je er iets langer over doet om een slaapplaats, hotel b&b of camping, te vinden. Houd wel in de gaten als je de LF routes volgt, er op de route zelf vaak geen verwijzing is naar een overnachtingsplek. In zo’n geval even een dorpje of stadje ingaan of het boekje van natuurkampeerterreinen meenemen. Een stukje naar boven in dit draadje werd door Michiel gemeld dat er bordjes weg waren. Dat kan gebeuren ondanks dat elk traject ieder jaar door een vrijwilliger gecontrolleerd wordt en dit soort vermissingen gemeld en hersteld wordt. Mocht je een bordje missen, dan kan je dat ook zelf opgeven op de site Meldpunt Bordje Weg.
Veel plezier op de LF routes.
Hallo,
Inmiddels ben ik al lid van Vrienden op de Fiets. Heb afgelopen zomer al een deel van de route gereden en bij 5 verschillende adressen geslapen. Het is mij zeer goed bevallen en hoop het volgend jaar zeker weer te gaan doen.
Ik heb nu de Zuid-oostelijke hoek van NL gedaan (v.a. Arnhem via Millingen naar Nijmegen, Groesbeek verder Limburg in t/m Thorn en toen via Brabant terug tot net onder Tilburg (en toen met de trein naar huis). Daar wil ik de route volgend jaar weer oppakken en dan doorfietsen via Breda, Middelburg, via de LF1 verder over de Zeeuwse eilanden tot Wassenaar. Daar vandaan weer terug naar huis.
Daarna is de Noordelijke helft aan de beurt, dan v.a. Noordwijk, (het stuk tussen Wassenaar en Noordwijk heb ik al vaker gereden om dat ik daar in de buurt woon), de LF1 richting Noord-Holland en dan over de afsluitdijk naar Friesland (en dan hopen dat de wind zuid-west is), Groningen, Drenthe, Overijssel, Gelderland tot weer in Arnhem.