Natuurlijk stond Giant ook op Bike Motion. Ze toonden een ruig uitziende trekkingfiets met de legendarische naam Expedition. Vele jaren was de Expedition een hele fijne trekkingfiets voor niet al teveel geld. Vooral het model met LX-XT-afmontage en Magura remmen. Totdat Giant teveel mee wilde doen met de mode en allemaal fancy rommel op hun fietsen ging monteren, zoals voor- en achtervering en hun eigen MPH schijfremmen… Wannabe-fietsen werden het, die steeds meer op PC Hooft Tractoren begonnen te lijken.
De Giant Expedition AT (All Terrain) kan je beschouwen als de opvolger van de Expedition NRS met voor- en achtervering en Giant’s eigen MPH-schijfremmen. Die NRS-variant bleek een ramp… Vooral de schijfremmen waren kwalitatief zwaar onder de maat. Ervaringen uit het verleden hebben ervoor gezorgd dat ik het niet na kan laten extra kritisch naar al het nieuws van Giant te kijken.
De beruchte Giant Expedition NRS
Hoe meer bewegende delen er aan een fiets zitten, hoe meer er stuk kan gaan. Zo ook aan het onderhoudsgevoelige veersysteem van de Expedition NRS en dan met name de verende voorvork van RST. Als er na een aantal jaren iets aan mankeerde, had je echt een probleem, want omdat dit een Giant-specifiek design was, kon je bijna nergens terecht voor vervangende onderdelen. Sterker nog, na verloop van tijd was er gewoon niets meer voor te krijgen, ook niet via Giant-dealers en zelfs niet bij RST. Voeg daar de belabberde MPH-schijfremmen, die veel te makkelijk vast gingen zitten, aan toe en de fiets was al na een paar jaar volledig afgeschreven. Bij inruil bleek de fiets compleet waardeloos en de meeste Expedition NRS-rijders fietsen nu vrolijk rond op iets degelijks als een Santos Travelmaster of Koga WorldTraveller, zonder vering en zonder schijfremmen. Die klanten is Giant dus kwijt.
Zou Giant hiervan geleerd hebben? Of mikken ze met een soortgelijke formule weer vrolijk op een nieuwe lichting goedgelovige klanten? Laten we de huidige Expedition AT eens kritisch bekijken.
De Expedition AT heeft geen achtervering meer en is uitgerust met de bijna onverwoestbare Rohloff-naaf. Mooi natuurlijk, maar je kan duidelijk zien dat dit Giant’s eerste Rohloff-fiets is. Het frame is er namelijk niet specifiek voor ontworpen, want er zit een kettingspanner op en een beschermbeugeltje die je altijd bij derailleurfietsen tegen komt. Dat Giant hier gebruik heeft gemaakt van een standaard derailleurframe zie je ook aan de niet zo nette kabelloop. Op sommige plaatsen worden de kabels zelfs met tie-wraps op hun plaats gehouden. Slordig.
Verder zien we een DT Swiss achterwiel met gebuste velgen. Dat lijkt misschien goed, maar de diverse Rohloff-specialisten weten allang dat een 26″ Rohloff-wiel beter af is met een gewone dubbelwandige velg zonder stalen busjes rond de spaaknippels. Omdat bij een 26″ Rohloff-wiel de spaken schuiner in de velg steken, heb je die stalen busjes niet nodig. Deze busjes dwingen de spaaknippels in een te verticale stand, wat om de twee spaken een knikje in de spaak en teveel spanning naast de spaaknippel oplevert, met een grotere kans op spaakbreuk. Bovendien hebben de spaken het al zo zwaar door de schijfremmen…
Na het MPH-schijfrem debacle zien we toch weer schijfremmen terugkomen op de Expedition. Veel fervente trekkingfietsers staan zeer kritisch of zelfs afkeurend tegenover dit remsysteem, omdat het de spaken extra belast en het relatief kwetsbaar en onderhoudsgevoelig is ten opzichte van conventionele velgremmen. En mocht er in Verweggistan iets mis zijn met je remmen, dan biedt het frame geen mogelijkheid om normale V-brakes te monteren.
De specificatielijst van Giant zegt dat het hier om “Giant Root SL” remmen gaat. Ohjee… remmen van Giant-makelij! Dat belooft niet veel goeds… De fiets op Bike Motion had echter Shimano remmen.
De Expedition AT is uitgerust met dikke aluminium bagagedragers. De achterdrager herbergt een tweetal kunststof gereedschapboxjes. Heel handig, zou je denken, maar de inhoud is al door Giant bepaald en door de voorgevormde schuimrubberen vulling ben je zelf niet vrij om je eigen toolkitjes of extra reserve-onderdeeltjes en binnenbanden erin op te bergen. En als je de vulling eruit haalt om je eigen spulletjes toe te voegen, dan rammelt het geheel er vrolijk op los. De aanwezigheid van twee CO2-patronen en de afwezigheid van een pomp betekent dat je maar twee lekke banden mag hebben.
Giant presenteert deze fiets als een zeer robuuste trekkingfiets, maar wat dat betreft waren de degelijke stalen dragers van Tubus hier beter op hun plaats. Aluminium is namelijk eerder onderhevig aan metaalmoeheid dan staal. De buizen zullen niet zo gauw breken, maar de bevestigingsnokjes onderaan vormen een zwak punt. Normaal hoeft dit niet zo’n probleem te zijn, maar deze fiets is nu eenmaal voor het ruigere werk bedoeld. De voordragers zijn aan de onderste vorkkroon bevestigd en je kan ze met geen fatsoen nog lowriders noemen. de naam highriders is hier beter op zijn plaats. De voortassen zijn op deze manier wel afgeveerd. Ik ben benieuwd hoe dit stuurt…
De Expedition AT doet hard zijn best om over te komen als de ultieme purpose-built all terrain trekkingfiets, getuige de beschermplaat onder het voortandwiel en de crossmotor-achtige beugels aan het stuur die je handen moeten beschermen bij een botsing met een boom. Een compleet nutteloos accessoire, als je het mij vraagt. Professionele mountainbikers die veel tussen bomen slalommen gebruiken deze lompe dingen ook niet… En heb jij wel eens een lantaarnpaal of verkeersbord gepakt in de cityjungle?
Die dubbele bidonhouder aan het zadel vind ik dan wel weer een handig accessoire. Ik vraag me trouwens af waar dat rode beschermhoesje om de bovenbuis voor dient. Is dat om de bovenbuis tegen zoute zweetdruppels te beschermen? Op deze Giant zit namelijk een gelzadel. Echte lange-afstands-fietsers weten allang dat gelzadels absoluut niet geschikt zijn voor lange dagen door warme landen fietsen. Gel ademt namelijk niet en sluit je hele kruis hermetisch af. Dit kan uiteindelijk flink gaan broeien en voor een zweetreet zorgen. De temperaturen kunnen onder het zitvlak en in het kruis zelfs oplopen tot 60 graden en dat is absoluut niet gezond. Je huid gaat eraan kapot. Weg met dat gelzadel dus!
Op haar eigen website omschrijft Giant de Expedition AT als: “een trekking voor de sportieve toer of vakantiefietser. Een lichtgewicht aluminium frame met de beste onderdelen.” Wel jammer dat Giant dan in de specificatielijst geen gewichtsopgave geeft… Hij blijkt iets meer dan 20 kilo te wegen. En dat is veel. Teveel.
Deze Giant is mijns inziens nogal ‘over-equipped’ en ‘over-designed’ en doet mij sterk denken aan een SUV met bullbar, roofrack en roosters over de koplampen die waarschijnlijk nooit het echt ruige terrein in gestuurd wordt. Een foute Hummer ofzo. Is er dan niets positiefs over deze Expedition te melden? Ehm… ja, dat vind ik erg lastig. Het is naar mijn onbescheiden mening meer een marketingfiets dan een ware purpose-built trekkingfiets. Dus veel show en no go. Maar ik kan het mis hebben en zou middels een uitgebreide test graag het tegendeel bewezen zien. Op Pad heeft hem al eens getest en zij waren niet zo negatief. Maar ook veel minder kritisch.
Tot die tijd ben ik benieuwd naar de reacties van ervaringsdeskundigen. Heb jij zo’n Expedition AT aangeschaft? Laat ons dan weten hoe je hem gebruikt en hoe hij tot nu toe bevalt!
Ja, ik moet toch even reageren.
Ik ben de gelukkige eigenaar van de bovengenoemde voorganger van de AT,de Expedition NRS.
Ik heb hier in 10 jaar duizenden kilometers (40-50?) op afgelegd en heb geen noemenswaardige problemen gehad.
Met de rem was het enige probleem dat de fiets op mijn werk bij een stoomketel stond met soms 48 Celcius omgevings temperatuur, en de olie in het reservoir uitzette en de rem aanliep, of beter klem vast aan de schijf zat.
Ik fiets standaard met achtertassen en een stuurtas.
De NRS was zo stabiel dat met losse handen fietsen niet mogelijk was i.v.m. zwabberen.
Bij het fietsen met tassen voor begon mijn frame zo te schudden dat ik er bang voor was dat mijn lasnaden eraf zouden springen.
Na 9 jaar zat er op de bussen van de achtervering (8 aan het frame en twee assen aan de cylinder) zo’n forse speling dat het in bochten gokken werd waar je uitkwam (achterwiel stuurt mee!!), onderdelen waren erg moeilijk te krijgen.
De voorvering had de geest al gegeven, daar waren geen vervangings onderdelen meer voor te krijgen.
Door het afwijkende frame met vering, was het niet mogelijk om een spatbord achter zo te plaatsen dat ik niet een natte streep over rug en bilnaad kreeg.
Kortom 10 jaar met plezier gefietst op een naderhand eigenlijk niet zo’n fijne fiets.
En net zoals boven beschreven rijdt ik nu naar alle tevredenheid op een erg mooie Santos rond.
Groeten,
Martin
Dag Martin,
Dacht heel even dat je de (correcte) mening van Michael onderuit aan het halen was, maar dat was blijkbaar de lezer op het verkeerde been zetten.
Trouwens als je dezelfde fiets had gehad alleen dan met Rohloff naaf, dan had je wel een probleem gehad, dat vermoedelijk de velg bij de spaaknippels was gaan scheuren, maar misschien heb je dit ook wel gehad met de naaf met derailleur.
Overigens een prima en verstandig besluit dat je een mooie Santos hebt uitgezocht en daar nu tevreden op rond rijdt.
Groet,
Frits
Hey Fritz,
Ik heb niet tegen Giant en heb nogmaals 10 jaar lang en duzenden kilometers op m’n expedition gereden.
Op vervanging van slijtdelen na heb ik er nooit iets aan gehad.
De Carbon Giant MCM die ik daarvoor had wel.
Na een half jaar speling op de trap as => nieuw frame.
Na negen maanden de velg gebarsten (achter) op het loopvlak van het linker remblokje, een scheur helemaal rond.
Was wel een lichte fiets.
Heb alleen vrij snel een andere gekocht.
En dat werd de Exp. NRS ….
Cheers Martin
Heb nu één jaar de beschreven Giant expedition AT daar ik zelf ook niet de lichtste ben dacht ik juist te doen door deze tank te kopen ik moet zeggen dat de fiets het eerste jaar goed beviel maar ik kocht hem na mijn tocht naar Rome in 2011 in Juli.
Nu heb ik het Ronje Nederland gefietst zonder problemen met 18 kg. bagage maar nu vliegen ineens de spaken uit het achterwiel om de oren.
steeds breken ze op nieuw ik durf er niet meer ver mee weg.
Gisteren kwam ik terug van een tochtje langs de IJsel ik zat onder de luivel even wat te drinken en hoor zo spontaal weer een spaak breken.
Hoop dat Giant er wat aan doet heb tenslotte twee jaar garantie.
@ Klaas: ben je al met je wiel naar de dealer terug gegaan?
Giant spaakt hun wielen met spaakrobots en controleren de spaken niet op een gelijkmatige spanning… Als 1 spaak breekt, krijgt de rest extra op z’n donder, wat resulteert in nog meer spaakbreuk. En dan de volgende en de volgende… Vaak houdt dit pas op wanneer het gehele wiel opnieuw met de hand overgespaakt wordt.
WIj, mijn vriendin en ik heb 2 giant expedition AT gekocht overjarige modellen van 2012, stoer uitziende fietsen, even een testritje en bevielen ons gelijk goed, wij wilde ermee op de Canarische eilanden fietsen over ruig terrein, beviel allemaal heel goed, tot er 2 spaken braken in het achterwiel, nu lees ik dat giant geen goede velgen gebruikt, jammer zou je wel verwachten voor een wereld fiets, nu maar even kijken hoe we dit oplossen, ik wil het gewoon goed hebben, geen lapwerk want gebroken spaken onderweg is het meest vervelende mankement wat je kunt hebben
Mijn Giant Tourer (nieuwprijs 1992 omgerekend € 500) heeft in bijna 100.000 km fietsvakanties en woon-werkverkeer geen steek laten vallen. Ik heb het over een stalen frame en vork, afgemonteerd met eenvoudige wielen, en een simpele Shimanogroep. Ik heb in die tijd 6 bandensets, 6x tandwielen en ketting, 2 crancksets met voorbladen, 1 voor- en achterwiel, 1 balhoofdset, 1 pedaalset, 1 zadel, remblokjes (€ 3,50 per set op de markt) en wat kabels laten vervangen. Dat is alles. Vind nu nog maar eens zo’n lekker licht en direct rijdende en betrouwbare alleskunner. Die zijn er gewoon niet meer. Het zijn allemaal halve tractoren geworden (de Koga’s en Expeditions voorop), met zoveel accessoires dat ze nauwelijks vooruit te krijgen zijn. Ik heb genoeg aan 2 voorbladen (kom je elke berg mee op), cantileverremmen (goedkoop en ongeëveraad) en 28 of 30 mm banden (rijden de profs Parijs-Roubais of cyclocross mee).
Giant introduceerde bijna gelijktijdig met de AT de Expedition LT. Grotere framemaat met starre voorvork en ruim vier kilo lichter. Bij aanschaf de remmenset vervangen door Shimano XT 180mm v+a en een Brooks-zadel met CaneCreek zadelpen gemonteerd. Inmiddels rijdt ik daar al vier jaar probleemloos binnen- en buitenlandse tochten mee. Ook met volle bepakking een erg fijne, degelijke reisfiets.
he never disappointed me.
I WILL NEVER SELL ME 18 YEARS. A COMFORTABLE AND RELIABLE BIKE.
Van welk bouwjaar is de beruchte NRS die hier getoond word ?
“Adriaan
12 april 2016 om 13:14
Giant introduceerde bijna gelijktijdig met de AT de Expedition LT. Grotere framemaat met starre voorvork en ruim vier kilo lichter. Bij aanschaf de remmenset vervangen door Shimano XT 180mm v+a en een Brooks-zadel met CaneCreek zadelpen gemonteerd. Inmiddels rijdt ik daar al vier jaar probleemloos binnen- en buitenlandse tochten mee. Ook met volle bepakking een erg fijne, degelijke reisfiets.”
Meende even dat ik bovenstaand bericht zelf had geplaatst. Niet dus. Wel zelfde naam, zelfde fiets (Expedition LT1), zowaar exact dezelfde modificatie van remmen, zadel en zadelpen. Als extra tweevinger XT remhendels. En zelfde positieve ervaringen tijdens binnen- en buitenlandse reizen met volle bepakking. Nog geen spaak hoeven vervangen. Al negen jaar een erg fijne, oerdegelijke en betrouwbare reisfiets.
@Swinkels: die beruchte NRS heb ik in 2001 nieuw gekocht en heb hem nog steeds! Geen problemen met de vering gehad, wel met het remsysteem, deze liep op een gegeven moment zo vaak vast (heb de fiets al eens in een sloot moeten leggen om de olie van de remmen af te laten koelen, zodat ik in elk geval thuis kon komen), dat die vervangen moest worden. En opmerkelijk: er zitten nog steeds dezelfde banden op, Vredestein Spider, ondanks de vele 1000-en kilometers! Inmiddels heeft mijn zoontje er ook zo eentje (zitten ook andere remmen op en daarvan is de voorvering door de vorige eigenaar vastgezet) en hij wil niets anders meer, haha. Verder heb ik nog 3 Giants en eentje daarvan is een Expedition uit 1998, destijds ook nieuw gekocht, zeker 100.000 km mee gefietst, topfiets!
Ik heb nogsteeds de beruchte Giant Sierra Nevada expedition. En idd na al die jaren weinig problemen op slijtage na. Fiets is opnieuw van bussen voorzien, nieuw Shimano remsysteem en heb er een vlinderstuur opgezet.
Banden pas na vervangen na 18 jaar. Foto’s recent en na vervanging onderdelen.
Na vervanging
Na vervanging onderdelen.
Nu