Little Shane in Big Africa

Ik laat Kaapstad snel achter me. Drie dagen in zo’n grote stad waren meer dan genoeg voor mij. Voor mensen die al maanden of jaren door Afrika reizen is het misschien een hemel van café’s, restaurantjes en winkels, maar voor mij was het gewoon een grote stad die toevallig een mooie berg in de achtergrond heeft.

Over die berg gesproken, het 75 kilometer lange rondje Tafelberg langs de kustweg “Chapman’s Peak Drive” was een erg mooie dagtocht. De volgende dag heb ik “Devil’s Peak”, het kleinere broertje van de Tafelberg, te voet beklommen. Net zo’n mooi uitzicht, maar geen toeristen.

De eerste week fiets ik op asfaltwegen en slaap ik bij mensen van www.warmshowers.org. Ik wilde mijn eerste dagen in Afrika geen stress door onderdak te moeten zoeken en ik wilde mijn benen eerst goed opwarmen op goed begaanbare wegen. Bij elke logeeradres heb ik een erg warm ontvangst gehad en veel informatie gekregen over lokale routes en andere informatie. Dit laatste vind ik het grootste voordeel van warmshowers.

Wat me wel opvalt in de grotere plaatsen is dat de “apartheid” misschien verleden tijd is, maar dat er nog steeds een groot verschil is tussen blanke en donkere mensen. Veel van de blanken wonen in grote huizen achter grote muren en hekken, en veel van de donkere mensen wonen in de “townships”. Bijzonder dat elke plaats een town en een township heeft.

Dankzij veel overheidsgeld bestaan de meeste townships niet meer uit golfplatendaken en afval, maar staan er nu wat nettere betonnen huisjes. Maar het verschil blijft. Misschien geen rassenverschil meer, maar wel grote economische verschillen. We klagen in Europa allemaal over slechte gezondheidzorg, maar ik heb nog nooit zoveel mensen gezien zonder voortanden als hier. En hoe toevallig is het dat alle blanke mensen wel goede tanden hebben?

De asfalt wegen zijn niet te druk, maar best gevaarlijk ondanks het feit dat er meestal een vluchtstrook is om op te fietsen. Helaas gebruiken veel vrachtwagens en bussen de vluchtstrook om auto’s de ruimte te geven om in te halen. Dankzij mijn helmspiegel heb ik een paar keer op tijd het gras in kunnen rijden.

Ik fiets de binnenlanden in langs de wijn route (garden route), maar na een aantal dagen in de toeristen gebieden en elke avond gezellig doen bij mijn gastgezinnen ben ik klaar voor meer avontuur en verlang ik ernaar om weer alleen in mijn tent te slapen. Ik vertrek uit Montegu en ter hoogte van de township houdt het asfalt op en het word een brede grindweg. Ik verlaag mijn bandenspanning voor wat meer comfort. Hierdoor komt Mr. Hyde na veel maanden winterslaap weer tot leven.

Na veel dagen vechten met mijn 30+kg aan bagage, eten en water is er ineens rust. Mr. Hyde draagt nu deze last, de fiets springt tot leven, we werken nu als een team en zijn in ons element. Weg van de auto’s en het asfalt. Na een paar kilometers krijgen we de keuze om een 4×4 route te nemen in plaats van op de grindweg te blijven. “We zijn toch geen watjes!” zegt Mr. Hyde, “Jij wilde toch avontuur?”

Aldus namen we de 4×4 route. Een uur laten lijkt het misschien toch geen goed plan. Dit is een echte 4×4 route en niet een zondagmiddag-Landrover-club-route. Het gaat van grindweg naar grindpad, naar steeds grotere stenen en later rotsen en het wordt uiteraard steeds steiler. Maar na een paar uur zeer technisch mountainbiken komen we uit op de grotere grindweg. We ontmoeten wat Nederlandsers op vakantie met de auto en die doneren 3 liter drinkwater. Heel fijn want het water dat we net bij een boer gehaald hebben ziet er niet best uit.

Nog een uurtje omhoog trappen en we vinden een mooi wildkampeerplekje net voor de Oubergpas. Net op tijd om met de zonsondergang mijn pasta te koken en te eten. De komende dagen fietsen we verder over een vrij grote grindweg. Het pad wat volgde, leidde oons door het Anysberg reservaat. Dit pas was weer meer uitdagend, maar gelukkig vrij vlak. Op dit pad zie ik een paar Oryxen (gemsbokken) en springbokken. Wat mooi zeg!

Vanaf Anysberg fiets ik een paar dagen door en bereik uiteindelijk de Seweweekspoort (zeven weeks pas). Gelukkig is dit valsplat naar beneden. Ik mag genieten van het uitzicht op ruige rotswanden en bergen. Dit is tot nu toe zeker het mooiste stuk en een traject dat maar weinig toeristen kennen, omdat ze allemaal op de R60/62 blijven.

Ik geniet er ontzettend van de kleine grindweggetjes op te zoeken. Dit is zwaar fietsen. Ik zie maximaal 1 auto per uur en soms de hele dag helemaal geen auto of mens. Deze kleine grindwegen brengen me ook dichter bij de mooie bergen dan de asfaltwegen en ze geven toegang tot mooie dingen zoals de “Zwartebergpas”. Het is soms afzien, maar bijna altijd genieten. De omgeving in de “Kleine Karoo” doet me denken aan Wyoming in de VS. Grote woestijnachtige vlaktes met wat bergen in de achtergrond en warm en droog. Ik moet mijn water vaak halen uit waterputten bij windmolens.

Ik ben nu bijna een maand onderweg en heb mijn routine gevonden. Inpakken gaat steeds sneller. Ik weet waar alles in mijn tassen zit. De balans tussen wild kamperen en overnachten in hostels (€6,- per nacht) en andere niet te dure opties is goed. Ik fiets meestal 4 dagen met overnachtingen in de wildernis en dan zoek ik een grotere plaats op om verse groenten te kunnen eten, een paar koude biertjes te drinken en weer een gesprek te kunnen voeren met iemand anders dan Mr. Hyde of een van de vele schilpadden dat ik tegenkom. Na een paar dagen in de bewoonde wereld te zijn verlang ik weer naar de rust en het alleen zijn.

Veel reizigers zullen beweren dat Zuid Afrika nog geen Afrika is, maar dat is natuurlijk onzin. Ook hier zijn genoeg uitdagingen te vinden en veel mooie dingen te zien. Alleen hier heb je de optie nog om af en toe een grote stad in te rijden en naar een grote supermarkt te gaan. Ik ben pas een maand onderweg maar het voelt als maanden. Dit word echt de reis van mijn leven en het gaat nog heel lang duren.

Geniet nog van jullie strenge winter, boerenkool, erwtensoep en de Elfstedentocht. Ik zal aan Nederland denken als ik door de Kalahari en Namib woestijnen fiets met 50 graden in Februari…

Volg mijn avonturen op www.shanecycles.com/africa